Zolang jij de moed niet opgeeft, sta ik voor je klaar!

Zolang jij de moed niet opgeeft, sta ik voor je klaar!

Er zijn heel wat dagen in mijn leven geweest dat ik het niet meer zag zitten.

Ik werd wakker met een enorme ‘Morning Blues’. Het lukte me die dag dan vaak niet om positief te worden. Ik zag werkelijk niet in wat de zin was van het leven. De gedachte het leven te beëindigen kwam dan ook regelmatig langs. De gedachte mijn gezin hier pijn mee te doen hield me er bovenop.

Destijds werkte ik als manager bij een hightech ICT-bedrijf. Ik stuurde 45 mensen aan en had 2 directeurs als leidinggevende. De een trok me naar links en de ander naar rechts. Ik had het gevoel dat iedereen ontevreden met me was. Mijn schrale troost was mijn gezin. Doordat ik werkweken van 80 uur maakte had ik nauwelijks tijd voor hen. Mede door mijn werk was ik snel geïrriteerd en had ik last van woedeaanvallen. Deze hadden uiteraard een negatieve neerslag binnen mijn gezin. Het had niet veel gescheeld of mijn vrouw had me verlaten.

Kortom ik had het gevoel dat niemand tevreden met me was. Dit ongenoegen dronk ik veelvuldig weg met een fles wijn. Het duurde niet lang dat ik overspannen en depressief werd en vervolgens in een burn-out terecht kwam.

Vanaf het moment dat ik me ziek melde, werd er een vuurtje in me wakker gemaakt.

Een vuurtje van nieuwsgierigheid. Ik wilde weten wat me overkwam en hoe ik hieruit kon komen. Ik geloofde er sterk in dat ik er onbewust zelf voor had gezorgd dat ik in die situatie terecht was gekomen. Ik had sterk het geloof dat ik dit kon veranderen. Ik wist bijna wel zeker dat het me aan allerlei kennis ontbrak hoe dit te doen. Hierdoor werd ik steeds nieuwsgieriger en hoopvoller.

De volgende drie punten zorgde er steeds voor dat ik de moed niet opgaf.

1 )  De hoop op een uitweg.

Diep vanbinnen heb ik altijd geloofd in een oplossing voor mijn probleem. Ik wist zeker dat er een uitweg was. Er moest licht te vinden zijn aan het eind van de tunnel. Er moest een manier of wijze zijn waardoor ik weer gelukkig kon worden. Weg van mijn burn-out, depressie en neerslachtigheid. Ik beloofde mezelf dat zolang ik nog leefde, op zoek zou gaan naar de uitweg.

Ik wist dat het enige wat me ontbrak kennis, informatie en inzichten was. Mijn probleem was, dat ik niet wist hoe gelukkig te worden.  Als ik rondom me heen keek waren er zoveel mensen gelukkiger dan mezelf. Zij hadden of wisten iets waardoor ze zich gelukkiger voelde. Het moest iets zijn wat ik zelf niet had of wist. Diep vanbinnen hunkerde ik naar deze informatie.

Hoe moeilijk de situatie ook mag zijn, er is altijd een uitweg! Waar een deur naar binnen is, is ook weer een deur naar buiten. Geloof en vertrouwen dat je deze deur vroeg of laat gaat vinden, houd je op de been.

2 ) Ik ben de enige persoon in de wereld die mij gelukkig kan maken.

Op een of andere manier heb ik het geluk gehad nooit lang in een slachtofferende positie te blijven hangen. Diep vanbinnen zat er altijd al een besef dat anderen me niet konden redden of helen. Hoe groot dit verlangen ook mocht zijn, ik gaf daar niet aan toe. Ik wist dat er niemand was die me kon troosten en mijn pijn en verdriet daadwerkelijk kon wegnemen.

Ik heb een hele liefdevolle vrouw die er voor me was als ik down of neerslachtig was. Het was fijn dat ze meeleefde. Dat voelde goed. Tegelijkertijd loste het niet mijn probleem op.  Het hielp niet. Diep vanbinnen wist ik dat er iets moest zijn waarmee ik uit mijn problemen kon komen. Ik wist dat ik het zelf moest doen en alleen zelf kon doen. Ik had natuurlijk wel anderen nodig om me de weg te wijzen. Maar de weg moest ik zelf lopen.

De ervaring was dat zodra ik stopte met lopen op mijn weg, bleef hangen in mijn ongelukkig zijn, ik enorm leed, down en depressief werd. Het slachtofferen hielp me niets. Ik voelde me er alleen maar machtelozer door.

3 ) Nieuwsgierigheid is de motor.

De kracht van nieuwsgierigheid is enorm. Doordat ik steeds nieuwsgierig was naar het hoe, wat en waarom, ben ik uit mijn situatie gekomen. Mijn nieuwsgierigheid was mijn motor voor vooruitgang.

Kleine kinderen zijn van nature heel erg nieuwsgierig. Het is hun grootste kracht. Ze onderzoeken van alles en proberen van alles uit. Hierdoor leren ze van alles en komen ze steeds een stap verder. Op het moment dat ze niet meer nieuwsgierig zijn stopt hun leerproces.

Op het moment dat mijn nieuwsgierigheid wegviel doordat ik gefrustreerd raakte, belande ik onmiddellijk in de slachtoffer positie.  De vraag ‘wat heb ik te leren?’ haalde me er onmiddellijk uit. Dezelfde vraag wakkerde mijn nieuwsgierigheid weer aan. Mijn nieuwsgierigheid voorkwam dat ik de moed verloor.

Wie niet nieuwsgierig is, leert niets!

Alleen cliënten die nieuwsgierig zijn, geloven in een uitweg en durven aan te nemen dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun geluk, vinden een uitweg. Voor hen sta ik graag klaar als wegwijzer. Ik kan ze op dat moment de weg wijzen die ik zelf heb gelopen.  Het zal beslist niet jouw totale weg zijn want elke weg is uniek.

Wanneer een van de drie factoren afwezig is, rest me de taak om jou te inspireren.

Ik weet als geen ander hoe het is om diep in de put te zitten. Ik had last van neerslachtigheid, depressiviteit, voelde me down en zag het leven vaak niet meer zitten. Nieuwsgierigheid heeft mij geholpen om er bovenop te komen en weer zin te krijgen in het leven!

De zin van het leven is niets anders dan dat je er zin in hebt!

Het volgende advies geef ik je graag:

• Wees nieuwsgierig naar jouw uitweg!
• Besef dat jij de mogelijkheid hebt om jezelf gelukkig te maken!
• Laat jezelf inspireren door anderen hoe dit te doen!

Ik wijs je graag op een liefdevolle manier de weg!