Veel mensen hebben moeite om met hun nare gevoelens om te gaan.

Jarenlang heb ik er zelf ook last van gehad. Gevoelens zoals verdriet, boosheid, schaamte en schuldgevoelens kon ik niet aan. Dit soort gevoelens vond ik beslist niet fijn. Als de gevoelens er waren wist ik ze perfect te onderdrukken. Ik stopte mijn gevoel diep weg.

Wat moest ik er mee?

Ik had werkelijk geen idee.

Het vervelende is dat alles wat je diep wegstopt duister wordt. Het is doodeng om het dan onder ogen te zien. Hoe meer gevoelens je onderdrukt hoe groter de kans ontstaat dat je angstig wordt. Vanuit angst kunnen allerlei klachten ontstaat zoals onzekerheid, stress, hooggevoeligheid, perfectionisme, faalangst, angstaanvallen, controledwang, allerlei psychische klachten en lichamelijke klachten.

Door de jaren heen had ik veel verdriet, boosheid, schuldgevoel en schaamte verzameld. Voor mij waren al deze gevoelens  monsters en draken geworden. Ik wilde ze niet voelen en deed van alles om te voorkomen dat de gevoelens wakker werden. Ik hield zoveel mogelijk alles onder controle, ontwikkelde perfectionisme, voorkwam fouten, ruzies en conflicten.

Weggestopt verdriet zorgt voor problemen!

Als verdriet wordt weggestopt willen we onbewust dit verdriet gecompenseerd hebben. We hunkeren naar liefde, aandacht, begrip, tederheid, genegenheid en een luisterend oor. Als we boosheid onderdrukken voelen we ons vaak down, depressief, nutteloos, machteloos en waardeloos. Als we ons vervolgens niet machteloos, waardeloos en nutteloos willen voelen ontwikkelen we prestatiedrang, perfectionisme, trots en competitiedrang. Er zijn duizenden patronen om nare gevoelens te voorkomen en te compenseren. Denk bijvoorbeeld aan overtollig eten, drinken, verslavingen en seksuele behoefte. Onderdrukte gevoelens leiden tot diepe verlangens waar meestal geen gehoor aan gegeven wordt.

Het onderdrukken van emoties en nare gevoelens is uiteindelijk niet zaligmakend.

Alles wat onderdrukt wordt een groot duister goedje. Tijdens een crisis periode wordt diep weggestopte gevoelens meestal weer wakker. We weten op dat moment dan niet wat we moeten doen. Het is niet voor niets dat we het een crisis noemen.

Als klein kind heb ik veel gevoelens en emoties weggestopt. Destijds had ik weinig keus. Ik had ziekenhuisoperaties, bijna dood ervaringen, ik werd gepest en had allerlei nare gebeurtenissen meegemaakt. Destijds deze gebeurtenissen wist ik niet wat te doen. Mijn ouders waren er niet altijd bij om me op te vangen. Bovendien waren mijn ouders geen ervaringsdeskundige als het om troosten gaat. Mijn ouders hadden geen glorieuze jeugd meegemaakt. Ze konden me niet goed helpen waardoor er voor mij niet anders op zat dan mijn gevoelens weg te stoppen. Overleven noemen we dit…

Bijna iedereen heeft wel iets naars meegemaakt in zijn jeugd. Mishandelingen, gepest worden, alleen gelaten worden, straf, seksueel misbruikt, ziekenhuis operaties, woedende ouders, ziekte of dood van een dierbare, of wat dan ook. Tijdens deze ervaringen worden nare gevoelens meestal onderdrukt. Deze nare gevoelens moeten vervolgens op zijn plek worden gehouden.

Onderdrukte gevoelens en emoties zorgen ervoor dat we niet echt gelukkig kunnen zijn. Indirect zorgen ze voor veel lijden, drama en ellende.

Het probleem is voor iedereen hetzelfde!

Toen we klein waren als kind wisten we niet wat we met verdriet, boosheid, schuldgevoel en schaamte moesten doen. Onze opvoeders waren er niet of konden ons niet goed troosten toen we de nare gebeurtenissen en ervaringen meemaakte. We kwamen op dat moment niet toe aan de verwerking van het bijbehorende naar gevoel. We hadden iemand nodig die ons begreep, luisterde, beschermde, koesterde, lief had en ons troostte. Iemand die er voor ons was….

Vreemd genoeg zijn we daar onbewust nog steeds naar op zoek….

Soms vinden we een ideale partner of iemand die deze rol tijdelijk op zich neemt. Vreemd genoeg kan deze persoon nooit het gemis van vroeger helemaal weghalen. De liefde die je van deze persoon krijgt dooft slechts tijdelijk het nare gevoel. Het is een pleister op de wond. Jacht naar liefde, sex, scheidingen en haat geven aan hoe slecht pijn getroost kan worden.

Er bestaat een mogelijkheid om het oud zeer te genezen.

Je kunt alsnog leren om oude pijn (emotionele blokkades) te verwerken. Dit kan door jezelf te leren troosten.

Troosten

Troosten is te leren!

Toen je als kind verdrietig was had je iemand nodig die er voor je was:

  • Iemand die naar je luisterde zonder oordeel
  • Iemand die je probeerde te begrijpen
  • Iemand die je vasthield en je een beschermend gevoel gaf
  • Iemand die je liefdevolle en gekoesterde liefde gaf
  • Iemand die je troostende woorden toesprak…

Kortom iemand met een warm hart…

Wat moet er eigenlijk getroost worden?

Nare gevoelens zijn net kleine kinderen. Wanneer je bijvoorbeeld een gevoel van teleurstelling ervaart kan je er vanuit gaan dat je als klein kind een moment mee hebt gemaakt dat je ook werd teleurgesteld. De teleurstelling was destijds waarschijnlijk zo groot dat je het niet aan kon om dat gevoel te verwerken. Het was bijvoorbeeld niet veilig, je ouders waren er niet of het was destijds om een andere reden niet mogelijk om verdrietig te zijn. Hierdoor is je gevoel blijven hangen in je systeem. Op dit gebied is het kind niet verder ontwikkeld. Het is voor jou dan nog steeds lastig om met gevoelens van teleurstelling om te gaan. Het kind zit als het ware nog steeds te wachten totdat het getroost wordt.

Alleen met liefde kan je een kind troosten

Allereerst moet je begrijpen dat kinderen alleen met liefde getroost kunnen worden. Wanneer je boos op jezelf bent, ben je boos op je gevoel en dus het kind in jou. Met boosheid zal het niet lukken om je nare gevoelens los te laten. Wanneer je nare gevoelens weg wilt hebben wil je eigenlijk dat het kind in jou zo snel mogelijk stil is. Je wilt het de mond snoeren. Dit gaat ook niet helpen. Ook helpt het niet om het kind een chocolade of gebak te geven.  Even is het kind dan stil en ervaar je een voldaan gevoel. Het zal echter niet langer duren voordat het weer wakker wordt. Streng zijn, jezelf vermannen, bekritiseren en alle andere strategieën waren vroeger de patronen waarmee je ouders er voor zorgde dat je stopte met huilen of boos zijn.

Hierdoor is het kind emotioneel onderdrukt en zit je nu met de gebakken peren.

Alleen met liefde kan je een kind troosten. Alleen als het kind verdrietig mag zijn, en liefdevolle aandacht, compassie en een warm hart ontvangt raak het zijn verdriet kwijt. Je dient dus op deze manier naar je eigen gevoelens te kijken.

 

Hoe troost je jezelf?

  • Wees nieuwsgierig naar je gevoel.
  • Sluit je ogen en ga met je complete aandacht naar je gevoel. Laat alle gedachten varen als wolken aan de hemel. Laat geluiden ook aan je voorbij gaan.
  • Jouw gevoel is nu even het belangrijkste.
  • Geef het gevoel de ruimte. Laat het gevoel er helemaal zijn.
  • Voel de lichamelijke sensaties. Neem ze waar in je lichaam.
  • Zie het gevoel als jezelf als klein kind van vroeger. Een kind wat getroost wil worden.
  • Probeer te herkennen/herinneren hoe je vroeger als kind dezelfde gevoelens had.
    • Als je het herinnert, kijk dan zonder oordeel naar dit kind. Laat het even helemaal in het gevoel zitten. Het kind mag even verdrietig zijn. Het gevoel mag er zijn en hiermee mag het kind er ook zijn.
    • Als je het niet herinnert is het niet erg. Neem dan in gedachte dat je jezelf als kind troost.
  • Laat het verdriet maar gewoon even stromen.
  • Houdt het kind in gedachte stevig vast. Geef het de veiligheid, geborgenheid, warmte en liefde die het gemist heeft.
  • Wees helemaal aanwezig bij dit kind.
  • Als er ingevingen komen laat deze er maar gewoon zijn. Hou je aandacht zoveel mogelijk bij je gevoel en het kind.

 

Troosten is eigenlijk heel eenvoudig.

Het is alleen maar nodig om het gevoel waar te nemen. Het te aanschouwen, Het te laten zijn in liefde.

 

Oefening baart kunst!

Verwacht niet meteen dat het de eerste keer zelfstandig helemaal lukt. Je hebt je hele leven lang nare gevoelens vermeden. Het vergt dus oefenen om nare gevoelens er te laten zijn.

Het vergt ook oefenen om niet af te dwalen in het denken. Het denken haalt je aandacht weg van je gevoel. Het lukt dan niet om naar het gevoel te kijken. Via meditatie kan je leren en oefenen om niet teveel naar gedachten te luisteren maar iets anders de aandacht te geven.

Ook zal je zo nu en dan de fout maken jezelf te associëren met het kind. Je bent dan in de huid gekropen van het kind. Je bent dan het kind en de slachtoffer. Je kan dan jezelf niet meer troosten. Troosten is alleen mogelijk als je met een vriendelijke en liefdevolle blik  naar het gevoel kijkt.

Als het niet lukt kan je natuurlijk altijd nog een afspraak met me maken.

Via deze link vind je informatie over individuele coaching.