Hoe ga jij om met een teleurstelling?
Teleurstelling hoort bij het leven. Wie geen teleurstellingen heeft meegemaakt heeft niet geleefd. Een teleurstelling zelf hoeft geen probleem te zijn. Het maakt echter een groot verschil hoe je de teleurstelling verwerkt. Als je de teleurstelling niet op de juiste manier verwerkt blijft de teleurstelling als een pijnlijke gevoelsherinnering in het geheugen aanwezig.
In onze dagelijkse leven hebben we allemaal te maken met enkele teleurstellingen zoals:
- Pech met de aanschaf van producten.
- Een defecte auto.
- Een afwijzing op een sollicitatie.
- Een blauwtje lopen.
- Een opdracht die niet doorgaat.
- Een vriendin die afbelt.
- Een vriendschap die wordt beëindigd.
Op het moment dat je een teleurstelling meemaakt doet dit pijn. Het is heel belangrijk hoe je deze pijn verwerkt.
De meeste mensen verwerken hun teleurstellingen op een minder handige manier en gaan aan de pijn voorbij.
Enkele voorbeelden hiervan zijn:
- Ze wijzen zichzelf af en balen ervan dat ze dingen verkeerd hebben gedaan.
- Ze stappen over hun teleurstelling heen en starten een nieuw project.
- Ze negeren de pijn en drinken een stevige neut.
- Ze verzinnen allerlei verklaringen waarom het mis is gegaan.
- Ze geven anderen de schuld van hun teleurstelling.
- Ze geven zichzelf een schop onder de kont en maken nieuwe plannen.
- Ze worden boos of kwaad op zichzelf.
Jezelf afwijzen is erg destructief!
Mocht jij hier last van hebben kan ik je de cursus leer omgaan met afwijzing sterk aanbevelen!
Als je de pijn niet op een juiste manier verwerkt blijf je onbewust last hebben van een teleurstelling.
Vaak heb je dit niet eens in de gaten. De teleurstelling sluimert op dat moment op de achtergrond.
Als je te veel teleurstellingen achter elkaar krijgt, wordt het sluimerende gevoel steeds sterker. Een gevolg van het sluimerende gevoel is angst. Onbewust krijg je angst voor nog meer teleurstellingen.
Elke teleurstelling is een les.
Een teleurstelling is een waardevol moment waarin meerdere lessen verstopt kunnen zitten. Elke teleurstelling heeft je iets te leren.
Denk hierbij aan het volgende:
- Een gevoel van teleurstelling vraagt om liefde. Blijf even stil staan bij het gevoel. Geef het gevoel liefdevolle aandacht zoals je een kind troost dat zich teleurgesteld voelt. De teleurstelling is immers sneu voor je. Heb daar begrip voor. Het is hiermee een kans om liever voor jezelf te zijn.
- Onderzoek waar het gevoel van teleurstelling je aan herinnert. Wellicht heb je vaker dergelijke gevoelens van teleurstelling. Zoek naar eerdere momenten in je leven. Wat is een van de eerste keren dat je hetzelfde gevoel had?
- Als er een eerder moment naar boven komt, onderzoek dan wat je destijds te leren had. Wellicht deed je een verkeerde aanname van de situatie en kan je deze nu in een ander daglicht stellen. Wat had je destijds te leren?
- Een teleurstelling komt altijd na een bepaalde verwachting. Wat was hetgeen je verwachte? Was deze verwachting wel reëel?
- Besef dat elke verwachting een geplande teleurstelling is. Op het moment dat je iets verwacht wat niet uitkomt, geeft dit je onmiddellijk een pijn van teleurstelling. Als je niets verwacht, kan je nooit worden teleurgesteld.
- Onderzoek je verwachting eens. Was het soms een verlangen. Was het een soort troost of verzachting van een bepaalde pijn? Een soort methode om pijn te vermijden? Welke pijn probeerde je te verzachten door het verlangen?
Blijf bij elke teleurstelling even stil staan.
Het maakt hierbij niet uit of het een grote of kleine teleurstelling is. Het heeft je iets waardevols te vertellen en is tevens een kans op meer zelfliefde.
Hoe ga jij om met een teleurstelling?
Geef je reactie in onderstaande commentaarvelden.
Je gegevens zijn veilig. Wij hebben net zo hekel aan spam als jij.
Martin als ik teleurgesteld ben wordt ik eerst heel verdrietig en zou willen huilen wat ik ook doe als daar de gelegenheid naar is. Ik vraag mezelf wat ik voel en ga na waar de pijn vandaan komt. Weet dit soms niet duidelijk maar voel dat het verdriet in mezelf zachter is aan het worden, Accepteer dat het erbij hoort.
eerst waren de emoties van boosheid best heftig.
gr. Janny
Hoi Janny,
Bedankt voor je reactie.
Je bent goed bezig.
Ga zo door…
Warme groet, Martin
Ik stap er snel overheen en focus op andere dingen die ook waardevol zijn en blijf niet in teleurstelling hangen . Je kan er moeilijk nog iets aan doen.
Dag martin hoe ga je om met zo veel afwijzing dat je steeds in je pijlichaam schiet probeer er door heen te ademhalen maar lukt nog steeds niet goed
Beste Janneke,
Bedankt voor je reactie.
Het ‘weg willen hebben’ van nare gevoelens is het probleem! Als je een naar gevoel weg wil hebben, blijft het. Een naar gevoel is als een verdrietig kind wat aan de deur staat en die een verhaal heeft te vertellen. Als we de deur niet voldoende openzetten voor dit kind, ongeduldig zijn of het liefst het kind zo snel mogelijk weer weg willen hebben, zal het zijn verhaal niet vertellen. Een kind heeft warmte, liefde, aandacht en troost nodig. Pas als het kind jou voldoende vertrouwd en het gevoel heeft er te mogen zijn, zal het zijn verhaal vertellen. Hetzelfde geld voor jouw gevoel. Dat zal zijn verhaal vertellen op het moment dat het jou niet meer uitmaakt dat het er is… Niet eerder..
Warme groet, Martin
Idem hier,
Al heel vaak teleurgesteld of ontgoocheld door de mensen die het dichts bij je staan. Ik kom mezelf telkens tegen indien ouders en broers mij bewust/onbewust negeren of uitsluiten. Er bestaat helaas geen handleiding over hoe je hier mee kan omgaan. Pijn toelaten, wenen, neerschrijven, de harde realiteit die binnenkomt dat dit een constante is en je niets kan veranderen aan hun gedrag en dat je jezelf hiervoor moet tegen wapenen. Gelukkig zijn er de mensen rondom jou die il beschouw als een 2e familie en mij steunen.
Waar ik vooral tegenaan loop is waar trek ik een grens? Ik heb nu het gevoel dat ik met mij laat sollen, wil ik wel nog contact met hen? Ze doen mij continue pijn? Maar aan de andere kant is dit dan ook niet de gemakkelijkste oplossing om het contact te breken? Laat ik hen wel nog toe in mijn leven? Iemand hier ervaring advies in? Wat met deze teleurstellingen?
ik ben in mijn jeugd zo vaak teleurgesteld door mijn ouders, wat ze mij niet gaven/konden geven, nu merk ik dat ik dat bij mensen om mij heen ook heb die dingen niet goed regelen, geeft mij een gevoel van machteloosheid. t liefst zou ik alles zelf willen regelen maar dat kan niet, dat zou teveel energie kosten. teleurgesteld ook als mensen dingen beloven/toezeggen en het dan niet doen of dat er andere excuses zijn waarom ze het niet doen of niet goed doen. heeft denk ik ook met mijn perfectionisme te maken.
heel veel tips die ik lees lijken voor mij nog niet de oplossing, misschien wil ik nog te graag in het slachtofferrol blijven hangen, maar een deel wil daar ook zo graag uitstappen. moeilijk
Beste Desiree,
Bedankt voor je reactie.
Sta jezelf toe je machteloos te voelen.
Blijf liefdevol bij het gevoel van machteloosheid aanwezig.
Dat is het laatste wat je kunt doen wanneer je machteloos bent.
Er liefdevol bij aanwezig zijn tot het gevoel oplost…
Warme groet, Martin
Ik ben bezig met schema therapie, en weet in theorie hoe het werkt. De gezonde volwassene neemt het kwetsbare kind bij de hand en troost het. Maar wat als je als kwetsbaar persoon de gezonde volwassene niet geloofd? En dat je jezelf pijnigt en de schuld geeft?
Beste,
Bedankt voor je bericht en openheid.
Ik heb je een persoonlijk e-mail als reactie gestuurd.
Omdat ik autisme en verstandelijk beperking heb, ben ik elke jaar bijna mijn hele leven teleurgesteld om dingen waar ik op gehoopt heb. Bijna het gevoel dat een autist zoals ik nooit krijgt wat ik wil en andere mensen die niet autistisch zijn wel. Dat is voor mij een onderdeel van discriminatie.