Een (jeugd)traumatische ervaring
Iedereen maakt in zijn jeugd of op latere leeftijd gebeurtenissen mee die niet als fijn ervaren worden zoals een conflict, ruzie, ongeluk, operatie, echtscheiding of een sterfgeval. Soms hebben we helaas ook te maken met een beroving, aanranding of verkrachting.
De een wordt gevoeliger als de ander geboren. Wat bij de een als traumatisch wordt ervaren is voor de ander een minder prettige gebeurtenis. Je kunt iets als traumatisch zien wanneer het je (onbewust) beschadigt en beperkt.
Voor een kind kunnen kleine gebeurtenissen al gezien worden als iets traumatisch doordat de gevolgen hen langdurig beperkt. Velen cliënten dragen nu nog de lasten van gepest worden, uitgelachen worden, in de steek gelaten worden, geslagen worden en gebeurtenissen waarbij opvoeders of andere mensen boos of woedend op hen waren. Kinderen maken ook heftige gebeurtenissen mee zoals echtscheiding, lichamelijke en psychische mishandeling, seksueel misbruik en overlijden van dierbare .
Onvolledig verwerkte jeugdtrauma’s en traumatische ervaringen kunnen onprettige gevolgen en klachten geven waarvan je nog steeds last kunt hebben zoals: fysieke, mentale en emotionele beperkingen, posttraumatische stress-stoornis (PTSS), Complexe Post Traumatische Stress Syndroom (CPTSS) en andere psychische klachten.
Het niet mogen uiten van gevoelens, langdurige indoctrinatie en aanpassing aan anderen uit gevaar voor onveiligheid mag ook gezien worden als een traumatische ervaring. Er is in dat geval niet één specifieke gebeurtenis aan te wijzen doch de gevolgen en effecten kunnen als zeer beperkend worden ervaren.
Een vervelende, nare gebeurtenis, situatie of omstandigheid
Een nare, vervelende gebeurtenis, situatie of omstandigheid die niet volledig is verwerkt en waarvan je dagelijks nog beperkingen ondervind mag gezien worden als een traumatische ervaring. Soortgelijke belevingen die je nadien meemaakt zijn hertraumatiseringen van eerdere gebeurtenissen. Je mag deze gebeurtenissen eveneens als traumatisch zien.
Je hoeft je niet bewust te zijn van je trauma.
In sommige gevallen zijn jouw klachten niet zo groot. Je hebt dan wellicht niet in de gaten dat je last hebt van een (jeugd)traumatische ervaring.
Hieronder vind je 7 manieren om te ontdekken of je last hebt van (jeugd)traumatische ervaring:
1) Voelt de herinnering aan de gebeurtenis nog naar?
Wanneer je terugdenkt aan de gebeurtenis en dit vervolgens een naar gevoel, een emotie of angst geeft, betekent dit dat de gebeurtenis nog niet volledig is verwerkt. De gebeurtenis mag in dat geval gezien worden als iets traumatisch.
2) Zijn jouw emoties geblokkeerd?
Kun jij jouw basisemoties goed voelen, zoals liefde, vreugde, blijdschap, verbazing, nieuwsgierigheid, afschuw, afkeer, boosheid, woede, angst en verdriet?
Zijn bepaalde emoties geblokkeerd?
Wanneer emoties geblokkeerd zijn, hebben we vaak gebeurtenissen meegemaakt waarin deze emoties te heftig waren om in een keer te verwerken. De emoties die achter blijven in ons lichaam vormen een emotionele blokkade. Als emoties geblokkeerd zijn, komen er andere gevoelens voor in de plaats.
- Verdriet gaat over in zelfmedelijden, huilen, schaamte, verbitterdheid, depressie, boosheid en bezorgdheid.
- Angst gaat over in paniek, fobieen, vermijding, ontkenning angst voor toekomstige dingen.
- Boosheid en woede gaan over in schuld, zelfverwijt, onmacht, hulpeloos, passief, agressie, negeren, pesten en cynisme
- Afschuw en afkeer gaan over in minachting, beschuldiging vervreemding en alleen willen zijn
- Liefde, vreugde en blijdschap gaan over in opoffering, eisend, dwingend, voorwaardelijke liefde, wantrouwing en jaloezie.
- Verbazing en nieuwsgierigheid gaan over in bezitterigheid, onzekerheid, vergelijken, kritiek, veroordelen, afgunst, nijd en roddelen.
Via deze link vind je meer informatie over emotionele blokkades.
3) Kun jij emoties vrijelijk uiten?
Mag jij verdrietig zijn, teleurgesteld zijn, boos zijn, je schamen en kun je deze gevoelens makkelijk uiten?
Het kan zijn dat je emotioneel op slot staat en jouw gevoelens niet kunt uiten
Het kan ook zijn dat je bepaalde gevoelens van jezelf niet mag uiten omdat dat je is afgeleerd of verboden.
Soms wil je bepaalde gevoelens niet uiten omdat je bang bent om anderen pijn te doen.
Wanneer jij jouw gevoelens niet kan of mag uiten is dit ontstaan vanuit nare gebeurtenissen die je hebt meegemaakt of indoctrinatie.
De kans is dus groot dat het de gevolgen zijn van een traumatische ervaring.
4) Heb je last van angst?
Angst is een beschermingsmechanisme tegen pijn. Hierbij gaat het om fysieke pijnen of emotionele stemmingen die je oppakt wanneer je in dreigende situaties terecht zou komen. Daar is niets mis mee. Angst beschermt je in dat geval
Wanneer je emotioneel geblokkeerd bent, ontstaat er een beperkende angst om je naar te voelen. Het is de angst voor een herbeleving van de nare gebeurtenis. Vrijwel allebeperkende angsten zijn rechtstreekse wegwijzers naar een of meerdere onvolledig verwerkte nare gebeurtenissen.
Wil jij Angstvrij zijn?
In deze Angstgids vind je alle informatie over angst en hoe je angstvrij kunt zijn.
5) Heb je last van schuldgevoelens?
- Te weinig liefde, aanraking, geknuffeld en beschermd zijn in je kindertijd.
- Langdurige indoctrinatie.
- In de steek gelaten zijn, achtergelaten zijn of niet gewenst zijn.
- Mishandeling of seksueel misbruik.
- Na traumatische gebeurtenissen: ontslag, ongeluk, beroving, sterfgeval.
Kinderen hebben vaak de illusie dat zij de schuld zijn van mishandeling, ruzie makende ouders, gescheiden ouders, zieke of ongelukkige ouders. Ze voelen zich schuldig. Dit geeft ze de indruk dat ze niet goed zijn.
6) Ben jij bang voor afwijzing?
- Bang dat je partner je verlaat.
- De angst dat iemand nee tegen je zegt.
- Angst om onaantrekkelijk, niet geliefd, nutteloos te zijn.
- De angst om nee te zeggen.
De angst van afwijzing zit vaak diep genesteld. Een coach of therapeut is in staat via deze angst de traumatische gebeurtenis te vinden en deze alsnog te verwerken.
7) Pieker jij veel?
We piekeren op het moment dat we last hebben van een naar gevoel. Piekeren is een strategie om een probleem op te lossen en hiermee het gevoel te veranderen. Piekeren vermijd een naar gevoel en redeneert totdat het gevoel weer goed is. Tijdens het piekeren slaat ons hoofd op hol en hebben we allerlei gedachten en scenario’s. Dit alles om oude pijn te verwerken of om toekomstige pijnlijke situaties te voorkomen.
We kunnen piekeren over het verleden of over de toekomst:
- Herhalen en herbeleven van een vervelende gebeurtenis. Dit om pijn te verzachten.
- Eindeloos bedenken wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Hiermee trachtende nare gevoelens te voorkomen.
Na een nare gebeurtenis proberen we via het piekeren naar een reden te zoeken en de gebeurtenis te verklaren. Een naar gevoel wordt verzacht waneer een verklaring is gevonden. Dit pijnlijke gevoel is een herinnering van een traumatische ervaring. We hebben vaak niet door dat een kleine gebeurtenis oude pijn aanwakkert. Een nee van partner kan het gevoel van een traumatische gebeurtenis naar boven halen.
Als iets moeten doen wat onbewust een link heeft met een traumatische ervaring, start het piekeren om pijn te voorkomen. We zijn aan het piekeren omdat we bang zijn om weer afgewezen te worden.
Heb jij een onvolledig verwerkte (jeugd)traumatische ervaring?
Je gegevens zijn veilig. Wij hebben net zo hekel aan spam als jij.
Goed artikel ben maandag bij een psycholoog geweest aangezien ik al een tijd last heb van gezondheidsklachten en alleen als ik in Twente ben waar ik mijn jeugd heb doorgebracht (woon/werk normaal in t westen waar het super gaat maar ben onlangs mn baan kwijtgeraakt en ben voor een paar wkn weer in twente bij mn pa) volgens haar heb ik hier een trauma ontwikkeld door wat ik hier heb meegemaakt (pesterijen van mn 5e tot mn 13e, aanranding, geen goede thuissituatie ect. sterfgeval van een ouder) en is het beter dat ik hier helemaal niet meer kom aangezien het trauma te groot is om nog te kunnen verweken ben hooggevoelig waardoor ik helemaal van slag raak als ik langs de plekken kom waar het vroeger allemaal gebeurde… vraag me af of je na zo’n lange tijd er nog last van kan hebben 🙁 en zit er erg mee dat niemand t begrijpt
Beste Sanna,
Ik begrijp je!
Uiteraard kun je nog last hebben van een traumatisch verleden.
Meestal heb je last van de herinneringen van het verleden, met name de gevoelsherinneringen.
Tijdens een traumatische ervaring ontstaat meestal een emotionele blokkade en bepaalde misvattingen.
Deze misvattingen zijn ideeen die je onbewust hebt aangenomen. Ze zijn geankerd aan de gevoelsherinnering en worden hiermee als een bepaalde overtuiging ervaren. De overtuiging hebben hiermee een gevoelswaarde gekregen en zijn hiermee hardnekkig geworden.
Op het moment dat jouw emotionele blokkades worden losgelaten, verdwijnen de gevoelsherinneringen en overtuigingen.
Daarna zul je je bevrijd voelen van oude lasten.
Volg me op facebook…
Een warme groet, Martin
echt loslaten van overtuigingen zoals hun hebben het met opzet gedaan is ontzettend moeilijk vind ik want ik blijf wrok voelen en juist dat gevoel nodig hebben.
Beste Mathijs,
Het is de wrok die voorkomt dat je het trauma kunt verwerken.
Wrok is een robuuste vorm van boosheid.
Elke boosheid gaat gepaard met pijn.
Het doet je pijn en daarom wordt je boos.
Wanneer je contact leert maken met deze pijn, kun je helen.
De wrok zal daarna afnemen en wellicht van vorm veranderen.
Warme groet, Martin
Beste Martin,
Ik kom uit een gezin met een manisch depressieve vader(alcoholisme,wietgebruik,psychoses) en een hele sterke zorgzame moeder.
In mijn jeugd weet ik nie beter dan dat er altijd ruzie was en dat elke leuke periode afgewisseld werd met ruziënde ouders waarbij verbaal en soms ook fysiek geweld plaatsvond.
Ik moest al jong als scheidsrechter functioneren en mijn vader was een verkeerd voorbeeld.
Nu heb ik zelf meerdere relaties gehad en elke keer gaan ze kapot.
Heb ook kinderen ben zelf soms ook in de war voel soms weinig liefde en zie ze ook weinig.
In mijn werkleven lukt t ook niet en mn laatste relatie was duidelijk dst ik last heb van verlatingsangst.
Ben nu 36 en wil mn leven eigenlijk op de rit hebben en hoop ooit dat ik een lieve vrouw vindt die mijn trauma’s niet zien als zwakte want ik geef mijzelf blijkbaar te snel.
Beste Gerard,
Bedankt voor je reactie en openheid.
Elk trauma heeft twee kanten. Een eerste kant die achterblijft en later alsnog opgepakt mag worden. Het is het onverwerkte deel. Het deel wat nog steeds pijnlijk is.
Belangrijk om te beseffen is dat er ook een heel andere kant aanwezig is. Dit is de sterke kant. Het deel wat onbewust altijd heeft voorkomen dat je in de pijn terecht bent gekomen.
Deze sterke kant is je gave.
Als je deze gave op de juiste manier inzet om het pijnlijk gedeelte onder ogen te zien, kun je deze alsnog leren verwerken en loslaten.
Het werkt enorm bevrijdend en krachtig.
Na de verwerking van je trauma bestaat zwakte niet meer.
Warme groet, Martin
hoi.
mooi snap je helemaal.
gr sam
Mijn leven: geboren ik weet er niks van. Toen gekwetst en pijn gedaan. Wat ik weet het niet. Pas van af mijn tweede jaar weet ik dingen en dat was raar. Mijn moeder had een affaire rond mijn derde levensjaar. Al die beelden zijn gebleven en heb ik in volwassen tijd mijn moeder mee geconfronteerd. Het klopte en ze vond het raar dat ik dat wist. Ik was verscholen in mezelf door pijn verdriet. Een kind zo terug getrokken dat klopte niet. Viel op en de meester zei die jonge dat wordt hem niet. Ouders gingen erin mee. Naar de lom school potloden die door handen werden geramd. Een slopende bus reis met vechten en slaan en een chauffeur die dit liet gaan. Een weg voor zo’n gekwetst kind die uit nog ergere dingen bestond. Zolang jaren lang. Een klein beetje bevrijdt een ns bus kaart die het traject een stukje minder kwetsend maakte. Hoe verscholen inzich zelf dagen thuis op zijn kamer niet naar school een moeder die het voelde maar bewust het niet wist. Dagen tikte door hoe dieper in zijn verdriet niet begrepen niet kunnen zeggen opslot. De wereld wordt groter en ik bleef klein ook in mijn verdriet. Vechten door gaan stel je niet aan de woorden van een vader die vaak los met handen en voeten kon gaan. Groeien aan de buitenkant met gedrag die houdt nergens rekening mee. Hak op de tak gepest door zo veel. Sigaretten die op mijn arm werden uit gedrukt een mannetje van toen 11. Niemand begreep me. Mijn gekwetste ziel vol van verdriet opslot. School klaar en op de fiets naar de lts blij van het ene af te zijn bang voor wat komen gaat nog verder weg in mijzelf. Niemand komt bij mij binnen in mijn gekwetste gevoel vol van verdriet. Ik doe het omdat het moet ik hou vol elke dag. Ook dit zo moeilijk het laatste jaar niet of bijna niet aanwezig opschool. Een mentor boos mijn moeder die zei hij gaat of niet en is zijn keus. Mijn moeder haar gevoel wist het allemaal maar bewust had ze geen raad. Totaal niet nadenkend werdt ik groot al de energie en kunde besteed aan die muur die mijn gevoel afsloot. Niemand hielp me niemand was er ach jonge was het je doet maar. Ik rookte en was alleen alleen in keuzes in een leven waar ik niet in was gegroeit. Werdt gedwongen met een dienstplicht en een achter buurman Thomas die me stuurde. Hij nam me mee en introduceerde me bij de marine. Door de keuring de psychische met veel moeite ik had er namelijk meerdere. Ik hield me sterk en werdt alsnog als twijfel toegelaten. Blij het ene te verlaten bang voor de weg die moest komen gepest altijd al zoveel zo erg het stopte ook in mijn dienst tijd niet. Nog verder ging ik opslot tot het varen mijn toevlucht gaf vluchten weg op zee werken wiebelen. Toen kwam de drank verrek dit biedt ontspanning aan. Zo ging het lang zowel tot een neutraal bestaan. Toch een ontwikkeling nodig voor een vaste baan. Slik ik moet gaan. Binnenvaart dicht bij huis en samen met een vrouw zo moeilijk voor de muur koste zoveel energie ik maakte er een potje van. Achterlijk ontsnappings gedrag deed dit alles van de baan. Help help ik weet het niet meer en hulp was er weer. Spw4 toen begon ik aan de weg naar nu 2006 het eerste jaar vol plezier. 2009 een hel ik wist het niet meer. Drugs in mijn leven dat gaf zo’n super bevrijding en raakte verstrikt in adult webcam plezier plezier. Zolang ik maar niet naar mijn gevoel hoefte te gaan. Overweldigend sterk ik zou dood gaan. Toch door de vrouw waar ik nog steeds van hou zoveel mij dwong tot een drugs vrij bestaan. Won de overweldigende kracht van kwetsend kleinkind verdriet en pijn en gaf het leven een eind. Ik was het zat niks lukte niks van zelfstandig zijn. Door altijd gepest gefaald horen dat je het niet goed doet ik was op. Pluim voor de vrouw ook al kon ik me nog steeds niet binden en hulp ggz ging ik weer door pillen uit welbevinden weer in slechte sferen. Bleef knokken zoeken en zoeken met het bij komende slopende gedragingen die mij zovaak op de randjes van het leven heeft doen brengen. Varen vluchten ruimte dit heeft zolang geduurd en kon het niet vinden gevoel ik mis iets er klopt iets niet. Vorig jaar heeft me vrouw alles beëindigd en door zoveel verdriet omdat het breken met mijn gezin zo slopend was. Toch ging ik door en God kwam bij mij toen ik in bad zat lag. We hadden gekletst en hij vertelde bart het is niet erg het maakt niet uit ga maar gewoon door. Tijd alle goeie antwoorden komen vanzelf het kost alleen maar tijd. En vertelde God het is niet erg om foute keuzes te maken want in foute keuzes liggen de goeie antwoorden. Ik werd sterk langzaam want ik had een soort rust gekregen. Begon met mediteren begon de draad op te pakken met nog steeds veel foute dingen door de tijd met enorm veel verdriet vooral de zaterdag middag het afscheidt van mijn dochter lief. jankend verscheurend krabbelde ik weer op voor de aankomende zaterdag die ging komen. Het ging beter niet met me verdriet maar blijheid lief zijn alsof het, het ergste pijn verdriet was. er was niks erger de bodum. ik had de bodem gevonden het kon niet erger ik raakte mijn angst kwijt om gekwetst te worden. Ik werd positiever sterker met ups and downs maar het interesseerde me niet meer mijn dochter dat was belangrijk. Toen jongst leden is mijn hond overleden en dat verdriet raakte me zo ontzettend diep toen ben ik mezelf gaan voelen vanaf toen kon ik mijn innerlijke gevoel aanraken als of je compleet bent. Alles viel van mij af alle graving naar verslaving onrust zoeken verstoppen bezigzijn. Eindelijk en het mooiste is van dit alles het is goed het is niet erg ik hou van jullie. Nu ga ik mijn schade herstellen mijn rommel op ruimen schoonschip maken ben moe zo moe en het maakt allemaal niet meer uit het is goed.
Beste Bart,
Bedankt voor je uitgebreid verhaal.
Heftig wat je hebt meegemaakt.
Wat goed dat je nu begonnen bent met het opruimen van het verleden.
Het snelst gaat dit als je lief voor jezelf bent en je jezelf niet afwijst.
Heel veel sterkte. Weet me te vinden als je professionele hulp nodig hebt.
Warme groet,
Martin
Heftig hoor, Bart. Al vanaf je priile jeugd word je verteld dat je nergens goed voor bent, zo bizar als het maar zijn kan. Zorg dat je ontspant, een sportschool of een wandeling brengt je kracht en ideeen en dat is beter dan welke dokter ook. Het gaat je goed, wees tevreden en lief voor jezelf,groeten. Maartje.
Hallo, ik ben een vrouw van 58 jaar en leef mijn leven, al heel lang zonder ouders, ik was 15 jaar en het was heftig. Ineens alleen in het grote huis. Ik had een paar tantes en ooms, een paar vriendinnen en een Kat. Ik sloeg mij hier door heen en werd meteen onafhankelijk van iedereen. Ik wist meteen, ik hoef niet op hulp te rekenen, van niemand niet. En nu ben ik getrouwd met mijn Hendrik, al jaren en het is goed zo, ik voel het. Ik werk en sport en ben sociaal actief, helemaal oké. En toch vraag ik mij af…waarom waren er zo weinig lichamelijke contacten. Er waren geen knuffel, geen aaien over de bol. Zo jammer. Ik vraag het me weleens af, al dat kille. Ik ben een sociaal iemand, het gaat heel goed met mij.
Beste Maartje,
Bedankt voor je reactie.
Al generaties lang waren de mensen niet zo knuffelig en aanrakerig. De gemiddelde mens had lange werkdagen. Mensen droegen dikke kleding tegen de kou waardoor huid-huid contact veel minder was. Daarbij was de vrees groot voor incest. Dit is jarenlang van generatie op generatie doorgegeven zonder dat we de betekenis ervan goed begrepen. Ikzelf heb ook weinig aanraking en knuffels ervaren. Mijn ouders wisten niet beter.
Wanneer we de oorzaak van het probleem weten, is het probleem jammer genoeg nog niet opgelost. Zoals een oorlog niet stopt wanneer we weten waardoor deze is veroorzaakt.
Wanneer je op dit moment nog steeds last hebt van het ‘kille’ dan heeft dat een diepe wond bij je geslagen. Het is een wond die je kunt onderzoeken, doorvoelen en loslaten. Je kunt hem zelf alsnog genezen. Wanneer je dit hebt gedaan zal je geen last meer hebben van het ‘kille’. Daarna ga je de dingen ook anders bekijken en zal je zien dat er genoeg liefde was maar dat deze alleen niet zo handig werd gedeeld.
Warme groet, Martin