Elk jeugdtrauma is een wond die we onbewust zelf in stand houden.
Wanneer een kind in zijn jeugd te weinig liefde en aanraking krijgt, creëert het een groot innerlijk gemis naar liefde. Hetzelfde of erger kan gebeuren wanneer een kind is mishandelt, seksueel is misbruikt, psychisch is getart, een ongeluk of operatie heeft gehad . Dit gemis kan er toe leiden dat hij op latere leeftijd een diep verlangen koestert naar liefde, warmte, erkenning, troost en onbewust een gevoel van angst en onveiligheid ervaart.
Te weinig liefde, aanraking en jeugdtraumatische ervaringen laten diepe wonden achter die zich manifesteren via emotionele verlangens naar liefde.
Het verlangen naar liefde kan bizarre vormen aannemen.
Verlangens naar liefde wordt op latere leeftijd verward met verlangens naar aandacht, aanraking, troost, veiligheid, genegenheid, waardering, gezien worden en seks. Wanneer aan dergelijke verlangens niet wordt voldaan kan dit zich dit omzetten in drang naar spullen en prestaties. Voedsel, drank, roken, drugs en medicijnen zoals antidepressiva worden gebruikt om negatieve gevoelens te weren en te verdoven.
Wanneer in de jeugd een gebrek aan liefde is ontstaan kan deze nooit meer door een externe bron worden aangevuld. Het is dus niet handig om het daar te zoeken. Elke externe genot helpt slechts maar tijdelijk. De honger naar meer ontstaat telkens als genot is uitgewerkt. Sommige mensen zoeken het genot op dat moment zelfs in het extreme. Denk maar aan dure auto’s, huizen, extreme vormen van seks en andere verslavingen.
Als je als kind te weinig liefde hebt gekregen blijf je onbewust zoeken naar liefde.
Het verlangen naar emotionele bevrediging neemt rare vormen aan. Het lijkt alsof de zoektocht naar liefde onverzadigbaar is. Hoe komt dit?
Stel dat je als kind een boterham te kort bent gekomen dan blijf je toch ook niet honger hebben en de rest van je leven zoeken naar boterhammen? Hoe komt het dan dat dit wel bij het verlangen naar liefde is?
Een kind wat te weinig liefde en warmte ervaart heeft daar als kind vaak verkeerde ideeën over. Het krijgt het idee dat het waardeloos is, er niet toe doet, slecht is, ongewenst is of op andere manieren niet geliefd en onbelangrijk.
Het kind krijgt het idee dat het niet goed genoeg is.
Het idee niet goed genoeg te zijn en het bijbehorend gevoel maakt een verlangen wakker naar goed genoeg willen zijn. Dit pijnlijk verlangen wil bevredigt worden en hiermee wordt de zoektocht naar emotionele bevrediging opgestart. Dezelfde patronen gelden voor de andere gevoelens.
Telkens wanneer het idee of het gevoel van niet goed genoeg wordt getriggerd ,ontstaat een nieuwe cyclus van lijden. Binnen deze cyclus zijn er velen gedragspatronen die onbewust onze beperkende ideeën in stand houden waardoor we in de cyclus van lijden blijven hangen.
Hieronder worden een aantal patronen genoemd:
- Balen van het verleden.
- Jezelf op allerlei manieren afwijzen.
- Boos op jezelf of anderen zijn.
- Je fouten niet kunnen vergeven.
- Slachtofferen.
- Niets doen met je gevoel.
- Blijven hopen totdat iemand je red.
- Balen van je gevoelens of lichamelijk kwalen.
- Jezelf afkeuren dat je dingen niet anders hebt gedaan.
- Je gedrag afkeuren.
- Dingen persoonlijk nemen.
- Verlangen naar bevestiging, warmte en liefde van anderen.
- Anderen de schuld geven.
Zolang de misvattingen over onszelf in stand blijven, blijft er behoefte aan emotionele bevrediging waarmee we nare gevoelens proberen weg te nemen of in slaap te sussen. Het is een cyclus die zichzelf jarenlang in stand houdt totdat het proces doorzien wordt en de misvatting in een ander licht wordt gesteld zodat deze kan verdwijnen.
Een gebrek aan liefde kan worden opgevuld door de pijn van het gebrek onder ogen te zien.
Elke emotionele wond kan genezen wanneer deze op een liefdevolle manier van jezelf aandacht krijgt.
Het diepe gevoel van gemis wil immers liefdevolle aandacht en troost. Deze aandacht en troost kan slechts door jezelf gegeven worden. Wanneer dit op de juiste manier gebeurt wordt het gemis en leegte gevuld met jouw eigen liefde. Je bent op dat moment jezelf aan het helen. De misvatting verdwijnt en er komt iets moois voor in de plaats. Je merkt dan dat je geen externe genotsbron meer nodig hebt. Het is een vreugdevol moment.
Persoonlijke ervaring
Als ervaringsdeskundige weet ik echter dat het allemaal niet zo eenvoudig is wanneer je nog last hebt van angsten, gevoelens van onveiligheid, wanneer je het idee hebt slecht te kunnen voelen of last hebt van allerlei verkeerde overtuigingen en misvattingen. Helderheid op deze gebieden is dan het eerste wat nodig is.
Ik ben hier zelf een voorbeeld van geweest. Ik heb jarenlang niet kunnen voelen, was erg angstig en voelde me bijna nergens veilig.
Toch heb ik de moed gehad om mijn nare gevoelens onder ogen te zien. Hierbij viel het me keer op keer op dat mijn angst voor de emotie veel erger was dan het liefdevol doorvoelen van de emotie zelf. Het liefdevol doorvoelen duurde slechts enkele minuten terwijl ik van te voren dacht dat ik er in zou verdrinken. Mijn cliënten ervaren hetzelfde gemak. Van te voren zijn ze angstiger en achteraf valt het reuze mee.
Angst ontstaat door gedachten.
Als je als kind allemaal van te voren gaat bedenken wat er mis kan gaan voordat je daadwerkelijk gaat fietsen durf je niet meer. Je wordt dan doodsbang om te gaan fietsen. Fietsen lijkt dan een van de ergste dingen die fout kunnen gaan. In werkelijkheid is dit niet het geval en geeft fietsen veel plezier.
Jarenlang heb ik last gehad van angsten, gebrek aan liefde, aandacht en troost.
Door ze aan te gaan en op een liefdevolle manier onder ogen te zien ben ik ze voor het grootste gedeelte kwijt. Soms kom ik nog een oud stukje tegen. Hiervoor ben ik niet bang meer. Verwerken heeft immers tijd nodig. Bovendien maakt elke verwerking me sterker, verdwijnen er misvattingen en vind ik mezelf er mee terug.
Ik gun jou dit alles ook!
Je bent dan ook van harte welkom in mijn praktijk waar ik jou alles leer over veiligheid, emoties en nare gevoelens.
Bovendien leer ik je op een liefdevolle manier naar je gevoel te kijken.
hallo Martin, even nog een vraag, ik kom nu bij een integraal holistisch massagetherapeut en ik merk dat ik na t bezoek nog een tijd allerlei gedachten heb over hoe het was en dat ik verdriet en leegte en eenzaamheid voel als ik weer thuis ben. ik weet heel zeker dat het nodig is om de leegte te gaan voelen maar ik vroeg me af, is het onverstandig om dan zo’n massagetherapie te volgen? ik weet gewoon nog niet zo goed welke hulp ik nodig heb hierbij en of ik het zo ook wel red. het heeft natuurlijk tijd nodig en aandacht voor mezelf. ik neem al veel meer tijd/rust om te voelen wat ik voel.
Beste Desiree,
Liefdevolle nieuwsgierigheid is de beste houding die je kunt aannemen ten aanzien van jouw gevoelens.
Het gevoel niet weg willen hebben maar oprecht nieuwsgierig zijn naar wat het is.
Laat het gevoel als het ware zijn verhaal vertellen.
Net zoals een kind wat verdrietig is.
Op het moment dat het kind (lees je gevoel) jouw voldoende vertrouwd, verteld het zijn verhaal.
Tot die tijd oefen je in liefdevolle nieuwsgierigheid.
Niet verkeerd want wie van zichzelf houdt, is altijd liefdevol nieuwsgierig naar wat zijn lichaam, gevoel en gedachten te vertellen hebben.
Gebruik elke therapie om te leren beter te voelen.
Kom een keer langs in mijn praktijk als je hierbij hulp wil hebben.
Warme groet, Martin