Welkom bij de eerste blog van De Trauma Coach.
Mijn naam is Martin de Werker.
Ik ben gespecialiseerd in de verwerking van jeugdtrauma’s en trauma’s.
Tijdens de bloggings wil ik aandacht geven aan de onderwerpen: jeugdtrauma’s, trauma’s, mentale en emotionele blokkades en beperkingen.
Het doel van deze blogging is:
- Het opstarten van waardevolle discussie’s over een bepaald onderwerp of onderdeel.
- Het delen van kennis en vaardigheden.
- Het verstrekken van informatie.
- Het geven van waardevolle adviezen en tips.
- Verwijzingen naar interessante web pagina’s, e-books, artikelen etc.
- Het geven van waardevolle feedback.
Wat wil jij graag besproken hebben in deze blogs?
Om je zo goed mogelijk van dienst te zijn, mag je de onderwerpen aangeven bij “Geef een reactie”.
Je gegevens zijn veilig. Wij hebben net zo hekel aan spam als jij.
Gefeliciteerd met je blog. Zij ziet er goed uit.
Zelf een trauma te hebben ervaren, vind ik niet je passie (waarom je dit doet) terug. Doet wat statisch aan en niet uitnodigend
Zou graag willen weten welke midddelen je tot je beschikking hebt.
Hoe kan ik visualiseren hoe jij je werk doet.
Succes en groet
Beste Annemiek,
Bedankt voor je reactie.
Jouw feedback neem ik zeker mee.
Een fijne dag, Martin
Het onderwerp spreekt me aan; het is m.i. belangrijk om over te schrijven
– hoe traumatische ervaringen heftige reacties van mensen kunnen veroorzaken (PTSS); hoe meer zorg in de samenleving voor dergelijke reacties.
– de duur van de behandeling en nazorg; m.i. is langdurig contact nodig om vertrouwen in mensen/ specifieke situaties te doen groeien. Wat kan men op korte en langere termijn verwachten van jouw begeleiding?
– overeenkomsten en verschillen tussen PTSS en ADHD/ PDD-nos.
Je doel met een blog onderschrijf ik. De uitwisseling wil ik graag in participeren.
Beste Luce,
Bedankt voor je feedback.
Ga jouw onderwerpen zeker meenemen in deze blogs.
Een fijne dag, Martin
Hallo,
Het lijkt me best lastig om zo openbaar aan te geven als je last hebt van een trauma…
Ik heb ooit mijn broertje laten vallen waardoor hij vreselijk zijn kin verwond heeft. Ik was 8 ,hij 5. Vele jaren later daar voor behandeling gehad, en pas nu zie ik dat het niet mijn ‘schuld’ was.
Hoe je dat je hele leven mee kunt zeulen… het is werkelijk verlichtend als je dat los kan laten. Mooi als je daar mensen mee kunt helpen!
succes met je blog
Beste Mirjam,
Bedankt voor je moedige reactie.
Als de eerste schaap over de dam is volgen er hopelijk meer.
Schuldgevoel is inderdaad een patroon wat een groot deel van je leven kan blijven hangen.
Als je door hebt hoe het bij jezelf werkt hoef je je gelukkig nooit meer schuldig te voelen..
De onderwerpen die in deze blog besproken worden, hoeven niet altijd te gaan over inhoud en wat je hebt meegemaakt.
Technieken, vaardigheden of allerlei soorten vragen, feedback zijn welkom bij deze blof.
Ik wens je een fijne dag, Martin
Hallo Martin,
Fijn om te zien dat dit blog bestaat. Zelf ben ik 2 jaar lang behandeld (van 2010 -2012) voor PTSS, eerst met Imaginaire Exposure en het laatste jaar met EMDR en waar ik behandeld ben noemt men mij een succes-story. Hierdoor heb ik besloten een boek te gaan schrijven over PTSS en de behandeling daarvan. Het liefst zou ik ook op een andere manier mijn ervaringen willen uitdragen, als ervaringsdeskundige bijvoorbeeld. Graag zou ik ook bijdragen leveren aan dit blog.
Beste Anita,
Bedankt voor je reactie. Jouw expertise en het delen van jouw ervaringen stel ik zeer op prijs.
Ik ben heel erg benieuwd naar je boek over PTSS.
EMDR is inderdaad een goede methode om iemand te helpen met PTSS.
Voor mezelf werkte EMDR helaas niet. EMDR bracht me steeds in een staat van dissociatie en gedeeltelijke bevriezing.
Ik wens je een fijne avond, Martin
Wat een herkening zeg alles wat ik hier lees over de gevolgen van een trauma is voor mij heel herkenbaar al heel wat jaren lijd ik dacht dat ik gek of raar was door alles wat erdoor me heen ging en ook in relaties met andere mensen dat je het gevoel hebt dat je altijd tekort schiet nooit het waaard bent en dat allemaal door mentale en fysieke mishandeling in mijn jeugd ja 17 jaar naar de klote gegaan nu een vrouw van 30 en nog steeds voel ik mij klein vreselijk dat mensen dat je aan kunnen doen maar ik ben blij met deze site thanks voor de duidelijke en goede uitleg en alle tips en voor alle mensen die ook een trauma hebben wil ik zeggen zorg goed voor jezelf eet gezond en ga aan krachtsport doen . liefs tamara
Waarde Martin,
Op deze site ben ik gekomen om te zoeken naar de naam voor “het denken voor anderen “.
In mijn leven ben ik ooit tegengekomen dat in een gesprek ineens tegen mij wordt gezegd: b.v. ik denk dat je niet van plan bent dit of dat uit te voeren en daarom neem ik de volgende maatregel.
Het uiten door de ander van hetgeen ik zou denken niet te gaan doen is dan de oorzaak van een onaangename houding voor mij door de bedenker van wat ik zou denken niet te doen.
De manier van bedenken wat ik denk en het optreden door de ander heeft een naam. Ik ging dus zoeken op Google. Is u die naam daarvan bekend?
Met vriendelijke groet,
Beste Martin,
Uw site heeft mij veen inzicht gegeven op mijn huidige situatie en wel op het allerbeste moment. 16 maanden terug kreeg ik ptss klachten waar ik voor behandeld word en wel zonder medicatie omdat ik doodsbang ben voor de bijwerkingen. Op het einde van mijn behandeling is een verdrongen trauma naar boven gekomen. Ik was die trauma vergeten en heb dus hierover nooit met mijn psyscholoog het erover gehad tot afgelopen dinsdag. Gisteren voor het eerst een paranoia meegemaakt (dacht dat mijn vriend met het ggz had gebeld en dat ze mij kapot willen maken). Het heeft een uur geduurd. Daarna werd ik bang dat ik gek was geworden. Even later kwam ik in het.gevoel van de trauma zelf die 15jaar geleden had plaatsgevonden. Ik kon niet in slaap vallen, werd te vroeg wakker….dat gevoel heeft tot 16 uur vanmiddag geduurd. Toen zei mijn vriend dat ik heel dapper was toen, vastberaden en heel sterk terwijl ik het nooit zo had bekeken maar het klopte wel. Ik kon dus anders naar de trauma kijken en gelijk kwam ik weer terug in de realiteit. Het gevoel van toen verdween. Net kwam ik op uw site en las hoe het achterdoch(paranoia) verbonden kan zijn met de trauma. Wat een opluchting op het goeie moment. Mijn emoties en angst werden ontladen. Twee vliegen in een klap. Dank u zeer, uit grond van mijn hart!! Veel succes verder met alles! Dank u, dank u, dank u!!
Beste Martina,
Bedankt voor je open en eerlijke bericht.
Fijn om te lezen dat de informatie je iets heeft gebracht.
Mocht ik je op een of andere manier verder kunnen helpen dan hoor ik dit graag!
Bedankt, Martin
Ik kwam op deze site terecht omdat ik op zoek was naar iets dat mij kan helpen bij mijn probleem. Ik wilde weten of meer mensen hier last van hebben. Ik wordt namelijk elke ochtend wakker met een heel naar gevoel. Een gevoel alsof er iets vreselijks gaat gebeuren. Als ik naar mijn werk moet dan heb ik er veel minder last van, maar als ik een dag alleen of met mijn man en kinderen thuis ben dan is het gevoel vreselijk. Ik heb er nu al enkele jaren last van en heb al van alles geprobeerd om er vanaf te komen. Ik heb naar mijn weten helemaal geen jeugdtrauma, maar de klachten die hier beschreven worden passen zo goed bij de klachten die ik heb. Het is begonnen toen ik uit huis ben gegaan bij mijn ouders. Vandaar dat ik vaak naar mijn ouders ga als ik het gevoel weer heb. Meestal ontloop ik in ieder geval ons huis, door weg te gaan of een leuke dag te organiseren met de kinderen. Na enkele uren gaat het gevoel dan ook weer weg. Nu heb ik zelf zwangerschapsverlof en heb ik er nog veel meer last van ( vast wel versterkt door de hormonen van de zwangerschap). Ondanks dat ik probeer er maar mee te leven zou ik heel graag van mijn klacht afkomen. Met rationeel denken ( er is niets aan de hand, je hebt een geweldig leven en er gaat niets vreselijks gebeuren) kan ik het niet oplossen en ik weet ook niet zo goed waar ik aan moet kloppen om hulp te krijgen.
Misschien dat iemand via deze blog mij een goede tip kan geven waar ik voor hulp moet gaan zoeken.
Beste Catharina,
Bedankt voor je bericht en je openheid. Als je facebook hebt kan je me daar wellicht toelaten. We kunnen dan over jouw probleem chatten.
Lijkt het gevoel op angst of onveiligheid?
Veel mensen die in hun jeugd te weinig zijn aangeraakt en geknuffeld kunnen zich onbewust vaak onveilig voelen.
Ook kunnen ziekenhuis bezoeken, ongelukjes of een gebeurtenis op tv zoals het vliegtuig ongeluk onveilige gevoelens wakker maken.
Het vervelende gevoel wordt in jouw geval ’s ochtends vroeg wakker.
Wanneer je met je aandacht meer en meer naar je lichaam gaat en je gevoel kan de angst verdwijnen.
Angst bestaat niet als je in het NU bent. Angst bestaat alleen maar in gedachten en in gevoelsherinneringen.
Probeer via het NU naar je angst te kijken. Wellicht herinner je waar dit gevoel vandaan komt.
Je mag me altijd e-mailen, bellen etc..